Luid blaffend hoor ik de beesten op me afkomen. Het kabaal dat de honden maken is nog erger dan het oorverdovende onweer in de bergen. Ik fiets door terwijl mijn hartslag omhoogschiet. Ondertussen bedenk ik me dat ik geen angst mag tonen. ‘Ik ben hier de baas’, zeg ik lichtelijk wanhopig tegen mezelf. Ik durf amper naar de beesten achter me te kijken. Het zijn er drie.

Terwijl ik mijn tentje opzet word ik aangesproken door Louise. Ze is samen met haar vriend, François, op fietsreis vanuit Frankrijk en nog niet zo lang geleden zijn ze Griekenland binnen gefietst. Ze maakt een praatje met me en even later staat hun tentje naast het mijne.

In de verte zie ik een oudere vrouw op haar veranda staan, roepend naar de beesten. Haar stem maakt weinig indruk op de losgeslagen honden en de moed zinkt me in de schoenen. Linksachter loopt de grootste en ik weet niet meer wat ik moet doen. Sneller fietsen? Stoppen met trappen? Schreeuwen?

We koken beiden in het keukentje van de camping en Louise blijkt een dringende vraag over Griekenland te hebben. Terwijl ik mijn maaltje van gisteren, een Mexicaanse bonenschotel, opwarm hoor ik haar vragen:

‘Hoe zijn de honden in Griekenland?’

Ik werp opnieuw een blik links van me en zie de agressieve bek van de grootste hond. Niet in mijn kuit bijten, niet in mijn kuit bijten. Van andere reizigers heb ik begrepen dat ik moet afremmen, zodat ik niet langer de prooi ben. Met bonzend hart knijp ik mijn remmen in, ik duw mijn ellenbogen naar buiten om me groot te maken en roep een oerkreet richting de beesten. De honden vertragen en laten nog wat laatste blafjes horen. Ik fiets stapvoets verder naar de veiligheid.

Ik kijk Louise aan en lach naar haar.

‘Oh, maak je geen zorgen. Het valt allemaal wel mee’.

En alsof ik de wereld in pacht heb, voeg ik eraan toe:

‘Afremmen werkt het allerbeste,’

Louise biecht op dat ze altijd met 3 stenen in het zakje van haar fietsshirt rijdt. Later leer ik dat honden een geliefd gespreksonderwerp zijn bij fietsers en iedere fietser zijn eigen techniek heeft om de beesten op afstand te houden: slaan met takken of badmintonrackets, water uit een bidon spuiten of zelf blaffen als een hond. Ik ben inmiddels veilig in Albanië aangekomen, maar Louise is nog in het land van de honden. Ik hoop dat ze goed kan mikken.