De gevaarlijkste persoon die ik heb ontmoet

Rustig sta ik mijn tanden te poetsen in het gemeenschappelijke toiletgebouw als ik in gesprek raak met de vrouw naast me – wat overigens best een uitdaging is met een tandenborstel in je mond. De vrouw komt uit Nederland en is gekleed in een wijde gebloemde jurk, groene oorbellen in haar oren en opgestoken haar dat eigenlijk grijs had moeten zijn. We hebben een prettig gesprek en op alledaagse toon vraagt ze me:

“Wonen daar veel moslims?”

Ik weet even niet hoe ik moet antwoorden. Wonen er veel moslims in Albanië? Geen idee. De vrouw merkt mijn twijfel en gaat rustig verder:

“Ja, want moslims zijn gevaarlijk”

Gevaarlijk? Direct zie ik weer de camping voor me waar ik 1 nacht heb gestaan in Albanië.

Op aanraden van andere reizigers ben ik naar deze camping gefietst die in iemands achtertuin ligt in een klein stadje in het midden van het land. Met alle campinggasten zitten we op onze eigen stoeltjes bij elkaar en we eten wat de eigenaar voor ons heeft gekookt. Hij komt bij ons zitten en begint te vertellen, gepassioneerd, trots en ook verdrietig. Hij vertelt over de moeilijke geschiedenis van Albanië en hoe ook zijn eigen familie daaronder heeft geleden. Hij vertelt hoe zijn neef is overleden bij de opstand tegen het communisme. Wij zijn er stil van. Zijn kleding ligt nu in het museum in Tirana.

Ik heb de vele bunkers gezien tijdens het fietsen door dit land. De communistische leider (of dictator) Hoxha heeft er destijds 173.000 laten bouwen. Tot 1991 is Albanië volledig geïsoleerd geweest van de rest van de wereld. Ik heb het gelezen op Wikipedia. Maar lezen op internet is toch wat anders dan de verhalen horen van iemand die de strijd om vrijheid heeft meegemaakt.

Deze man biedt ons een slaapplek aan in zijn tuin, hij kookt voor ons en hij vertelt over de geschiedenis van zijn land. En dan durft deze dame in haar bloemetjesjurk te vragen of er veel moslims in Albanië zijn omdat moslims gevaarlijk zouden zijn. Ik vraag me nog steeds af waarom ik haar niet boos het toiletgebouw uit heb gezet. Waarom stamelde ik slechts dat ik geen idee heb hoeveel moslims er in Albanië zijn. Ik had haar duidelijk kunnen maken dat niet alle moslims gevaarlijk zijn en niet alle gevaarlijke personen moslim zijn.

Deze vrouw was immers ook geen moslim.

Deel dit verhaal

Delen op whatsapp
Delen op facebook
Delen op twitter
Delen op linkedin

Meer fietsverhalen

Wil je een fietsreis maken dwars door de oudheid en ben je niet bang voor een hoop beklimmingen? Dan is Griekenland het reisland voor…
1. Het hoeft niet perfect te zijn, om toch fantastisch te zijn  Nadat ik dwars door de drukke stad Tirana ben gefietst, vervolg ik…
De douaneambtenaar vraagt om de autopapieren. Ik zit achter het stuur van een Citroën die ik heb geleend van twee Duitsers. Een paar seconde…

Mijn fietsroute vanaf Athene

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *