1. Het hoeft niet perfect te zijn, om toch fantastisch te zijn
Nadat ik dwars door de drukke stad Tirana ben gefietst, vervolg ik mijn weg naar de gelijknamige camping: camping Tirana. De camping ligt gelukkig ver buiten de miljoenentad, tussen de groene heuvels direct aan een meer, waar heerlijk in gezwommen kan worden. Ik zie veel vrije kampeerplekken aan het water en fiets snel naar de ingang van de camping om zo’n mooi plekje te bemachtigen.
Daar valt mijn droom uiteen.
Voor kleine tentjes zoals het mijne is er een aparte plek. Niet aan het water, maar achteraf, op een verhoging naast het wc-gebouw, zodat je direct op het dak van de campers voor je uitkijkt. De eigenaresse is onvermurwbaar. Ik zet chagrijnig mijn tentje op, doe mijn bikini aan (die ik dan nog niet kwijt ben) en loop naar het meer.
Nadat ik een duik heb genomen in het verkoelende water, zet ik mijn hoedje weer op en neem ik op het vlonder plaats. Ik ben op zo’n mooie plek aangekomen! En terwijl mijn voeten nog in het water dobberen voel ik me trots en dankbaar dat ik deze fietstocht kan maken. Later die avond loop ik nogmaals naar het meer om daar de zonsondergang te bekijken. Het enige geluid wat ik hoor zijn de brulkikkers die zingen op de achtergrond. Ja, het is hier echt fantastisch.
2. Het is onmogelijk om álle mooie plekken de bezoeken
Ze vraagt of ik ook mee wil gaan morgen en ik twijfel enorm. Ik heb een rustdag en sta op camping Legjenda in het noorden van Albanië. Niet ver hiervandaan zijn de Albanese bergen te vinden en daar gaat zij de komende twee dagen naartoe om een van de mooiste wandelingen van dit land te lopen: van Theth naar Valbone. De foto’s en filmpjes op internet zien er fantastisch uit. En ik kan gewoon mee!
Maar… over een paar dagen wil ik ook in Kroatië zijn. En dat is nog wel even fietsen. Het is een enorm dilemma, totdat ik besef dat ik niet overal naartoe kan gaan. Zeker niet op de fiets.
Het is een geweldig vervoersmiddel om een land en de natuur te leren kennen, maar een fiets is traag en soms ook vermoeiend. Voor mij is het op dat moment belangrijker om rustig naar Kroatië te kunnen fietsen. En met deze les in gedachte – het is onmogelijk om álle mooie plekken te bezoeken – is de keuze niet meer zo lastig.
3. Mieren zijn mega interessant
Als ik even pauze heb of op de camping ben vind ik het leuk om naar miertjes te kijken. Hoe die kleine beestjes dan in rijen achter elkaar aan lopen en allerlei spulletjes mee proberen te nemen: takjes, blaadjes en broodkruimels. Soms gaat dat goed en andere keren moet zo’n miertje heel erg zijn best doen. Ze trekken, duwen, slepen, draaien rondjes en lopen achteruit om die ene vondst naar hun kolonie te brengen.
Inmiddels vraag ik me wel af of ik niet te veel op mijn vader, die idolaat is van insecten, begin te lijken. Ik ben zelfs een boek over mieren aan het lezen en leer steeds meer over deze kleine wezentjes. Zo weet ik nu dat er voor iedere persoon op aarde 1,6 miljoen mieren zijn. Ongelofelijk! En wist je dat een mier wel 26 jaar oud kan worden? Een mierenkoningin heeft trouwens geen begerenswaardig leven. Zij komt nooit buiten en moet haar hele leven mierenbaby’s baren.
Ja, ik ben blij dat ik geen mier ben. Behalve op mijn dronefoto’s natuurlijk.
